Friday, December 07, 2012

SATU KALI EMPAT



Menyalahkan orang lain atas kesalahan sendiri.
Sebab salah kau yang satu, orang lain terkena libasan kentut kau.
Busuk macam bangkai kau tak fikir?
Pucuk pangkalnya kau.

Jalan-jalan tersepak batu. Kau marah batu tu.
Kurang waras agaknya kau ni. Marah benda yang tak bernyawa.
Sedar ke tidak?
Pucuk pangkalnya kau.

Kau marah, herdik, caci si polan si polan. Sebab buat kau jadi orang lain.
Sekarang kau nampak buruknya saja. Sehingga baiknya disimen dengan batu konkrit keburukan.
Sebelum kau memenangi hati si polan, yang buruk semuanya cantik pada penglihatan.
Indahnya dunia, kau yang punya.
Kau nampak ke tidak?
Pucuk pangkalnya kau.

Semua orang akan ada satu hari bilamana dia akan rasa down / slow disease.
Mulalah semuanya tak kena. Bawa diri. Orang tak bersalah pun rasa bersalah.
Menapaus agaknya.
Nama saintifik; Jiwakacau. Otakserabut. Emositakstabil.
Pucuk pangkalnya KAU.

Pucuknya KAU.
Pangkalnya KAU.



Renungan:
Satu jari kau menunding ke orang,
jangan lupa empat jari lagi yang sedang menunding ke arah diri kau.


No comments: